Animal Care bvba dierenartsen kleine en grote huisdieren

Levenscyclus

Een teek wacht in grashalmen of lage bosjes op een passerende gastheer, waaraan hij zich in het voorbijgaan vastklampt. Eenmaal op het dier kruipt de teek naar een plaats waar de huid het dunst is en bijt hij zich stevig vast. Hij verankert zich als het ware in de huid. De vrouwtjes kunnen door het zuigen van bloed tot wel 1 cm lang worden.

Eenmaal volgezogen met bloed maakt zij zich los van de huid en laat zich op de grond vallen.

Op een beschutte plaats legt het vrouwtje zo’n 2.000 eitjes waarna zij sterft. Uit deze eitjes ontwikkelen zich (binnen een maand) 6-potige larven. Ook deze klimmen in grashalmen en wachten op een gastdier, waarop ze drie tot 8 dagen lang bloed zuigen, tot ze verzadigd zijn. Vervolgens laten ze zich op de grond vallen en ontwikkelen ze zich in drie maanden tot 8-potige nimfen, die eveneens een bloeddonor zoeken.

De ontwikkeling tot volwassen teek duurt dan nog zo’n drie tot vijf maanden. De volledige ontwikkelingscyclus van sommige soorten teken (die op meerdere gastdieren leven) kan zelfs tot 3 jaar duren.

Warmte en een hoge luchtvochtigheid scheppen een gunstig klimaat voor de ontwikkeling van teken. Ze zijn dan ook vooral actief van de lente tot de herfst.

teek » eitje » larve » nimf » teek

Gevaar voor mens en dier

Teken (niet alleen de volwassen teken maar ook de larven en de nymfen) veroorzaaken jeuk en huidletsels. Ze kunnen bovendien ernstige ziekten overbrengen op zowel dieren als mensen. Eén van de bekendste is de ziekte van Lyme. De teken brengen de bacteriën in de bloedbaan waarna deze zich vestigen in de hersenvliezen, gewrichten en het hartzakje. Deze ziekte komt de laatste tijd steeds meer voor in Noord- en West-Europa.

Bestrijding van teken

Tekenbestrijding is nodig op de plaatsen waar men een verhoogd risico op de aanwezigheid van teken loopt, zoals in gras- of bosrijke gebieden of in het zuiden van Europa. Een hond die meegaat op vakantie moet hier bij voorkeur tegen worden beschermd. Zodra een teek zich aan de hond heeft vastgeklemd, kunnen de ziekten al worden doorgegeven. Een preventieve bestrijding verdient daarom de voorkeur. Als een teek zich toch heeft vastgeklampt op het dier moet hij zeer voorzichtig worden losgemaakt. Gebruik hiervoor bij voorkeur een tekenpincet. Hierbij moet men erop letten dat de kop van de teek niet in de huid blijft zitten.

De meeste vlooienproducten hebben naast een werking tegen vlooien ook een werking tegen teken. De periode dat de producten echter bescherming bieden is relatief kort.